in reverie: April 2011

Apr 13, 2011

Second Year - Ephesians

ginugulo ko yung mga nakatagong kayaman ko,

nang nakakita ako ng maliit at hindi pamilyar na notebook.

alam kong hindi akin yun pero nakita ko sa baul ko.

pagtingin ko ng loob, nakasulat:

TIKLER

at parang kilala ko penmanship.

pagbuklat ko ulit, wala namang nakasulat.

hanggang sa mapuntahan ko yung gitna..

CONFIRMED!

kay Joshua Rovic Salvador ang notebook.

di ko alam kung bakit na sa akin.

pero di ko na yun babalik.

natuwa na ko eh. haha!

really?

click. click

well.. i just reminisced the past.

i shouldn't be in that position, but i was.

i am not exceptional

not great.

not brilliant.

not superb.

i was inspired.

i was moved.

i am exciting.

i am profound.

remember, dream, aspire
inspire, appreciate, believe

Four years.
Ganon na kami katagal sa subdivision na'to.
Pero second time palang kaninang umaga na gumising ako ng maaga para magpaaraw, magbike, maglakad at ikutin ang subdivision.
Yung huling punta ko sa medyo dulo, sumakay pa ko ng pedikab kaya di ko nakita gaano yung labas.
Pero kanina, nanibago ako.
Andami na palang nagbago, nadagdag at nabawas.
Andami na kasing bagong bahay.
Dahil madaming bagong bahay, madami nang tao.
Dalawa na yung elementary school. Alam ko na yun dati pero kanina ko lang nakita.
May bagong basketball court. Pero luma na yon. Bago lang para sakin.

Tapos yung magandang playground dati, ang panget na ngayon.

Kung hindi nga siguro dahil sa common sense at instinct ko, naligaw na ko kanina.

Nako, nako, nako.

At isa pang nako..

Kanina ko lang napagtanto.. ang tanging kilala ko dito e yung kapitbahay namin sa kaliwa,

yung katapat nito, yung tita ko, yung tindahan na lagi naming binibilihan, yung dating classmate ng dating classmate ko, churchmate at yung mga classmates dati.

Marami-rami din pala.

Kanina lang din ulit ako nakasakay ng swing at nagsee-saw.

Masaya naman.

At least, may bago.. Kahit luma na talaga.